On yıllar süren araştırmalar, ebeveynlerin çocuksuz kişilere göre daha mutsuz olduğunu ortaya çıkardı. Peki suçlu çocuklar mı?
Ülkemizde ve daha birçok toplumda, çocuk sahibi olmanın insanları mutlu ettiği, hayatın anlamlı olmasını sağladığı söylenir. Ancak yapılan araştırmalardan elde edilen veriler, çocuksuz kişilerin daha mutlu olduğunu gösteriyor.
Bu farklılık, ABD gibi ülkelerde daha belirgin. Aileyi destekleyen politikaların uygulandığı ülkelerde ise ebeveynler çocuksuz kişiler kadar mutlu edebiliyor.
Çalışmalar, bireysel veya toplumsal anlamda ebeveyn olma kararı alırken yalnızca kültürel bilgilere dayalı karar veremeyeceğimizi gösteriyor.
2011 yılında Norveç Sosyal Araştırma’dan bir araştırmacı tarafından yapılan çalışmada insanların “Çocuksuz insanların yaşamının çocuklu kişilere kıyasla daha anlamsız, tatminsiz ve yalnız olduğunu” düşündüğü, ancak bunun tam aksinin doğru olduğu belirlendi. Çalışma, evde yaşayan çocukların ebeveynlerin sağlığını olumsuz etkilediği görüldü.
Evlilikten alınan tatmini inceleyen bir başka araştırmada ise, çocuksuz çiftlerin daha romantik olduğu belirlendi. Çalışmayı yapan ekibe göre bu fark rol çatışması ve özgürlük kısıtlamalarından kaynaklanıyor.
American Journal of Sociology dergisinde yapılan bir diğer araştırmada ise 22 OECD ülkesindeki ebeveynlik ve mutluluk ilişkisi incelendi. Araştırmacılar; gelişmiş, endüstrileşmiş toplumlarda çocuk sahibi olmayanların en yüksek refah ve sağlık seviyesinde olduğunu belirledi.
Çocuklu kişiler ve çocuğu olmayanlar arasındaki farkın en yüksek olduğu ülke ABD olarak belirlendi. ABD’de, çocuksuz yetişkinlere kıyasla çocuklu yetişkinlerin “%12 daha mutsuz” olduğu görüldü. İrlanda, Yunanistan, İngiltere, Yeni Zelanda, İsviçre ve Avustralya gibi ülkelerde de ABD kadar olmasa da çocuklu yetişkinlerin daha mutsuz olduğu bildirildi.
Ebeveynlerin mutsuz olma sebebi ne?
Yukarıda bahsettiğimiz çalışmalara bir arada baktığımızda, ebeveynlerin mutsuz olma sebebinin kaynakların kıtlığı olduğunu görüyoruz. Alt sınıftan ebeveynler, hem kendi hayatlarında başarılı olmakta, hem de çocuklarını desteklemekte ihtiyaç duydukları para, kaynak ve sosyal bağlantıları bulmakta zorlanıyor.
Üst sınıftan ebeveynler ise zaman ve kendini gerçekleştirme özgürlüğü gibi zaten az miktarda sahip olduğu imkanlardan feragat ettiğinde yorgun düşebiliyor.
Aileyi destekleyen politikalara sahip ülkeler ise bu kıt kaynakları dengeleyerek çocuklu ve çocuksuz kişiler arasındaki mutluluk farkını kapatmaya yardımcı oluyor.
Geniş aile kültürleri ve bireysel toplumlar
Araştırmada yer alan İspanya ve Portekiz gibi ülkelerde, çocuk sahibi kişiler çocuk sahibi olmayanlara göre sırasıyla %3,1 ve %8 daha mutlu olduğunu söylüyor. Bu ülkeler kültürel olarak geniş ailelere odaklanıyor.
İspanyollar kişisel sorunlarını aile yoluyla çözüyor. Bu yaklaşım çocuk yetiştirirken de büyük katkı sağlıyor.
Kültürün bireysellik ve mobiliteye odaklandığı ABD’de ise tam tersi bir durum söz konusu. ABD’deki aile modeli, ebeveynlerin çocuk yetiştirirken tüm sorumluluğu aldığı küçük aile birimlerinden oluşuyor. Burada çekirdek ailenin diğer akrabaları bazen binlerce kilometre uzakta yaşıyor ve çocuk yetiştirmeye katkı bulunamıyor.
